..
Durmadı dünya.
Duracak da değildi ya.
Büyüdük.
Sen belki büyümedin ama sus.
.
İçimdeki kadınla her geçen gün yeniden tanışıyoruz.
Tanışıp sessizce çekiliyoruz odamıza.
Susuyoruz, sustukça sessizlik çoğalıyor.
Şarkılar eşliğinde bir kargaşa yaratıyor rüzgar
Sert bir rüzgar.
Tutunmuyorum.
.
Ellerim üşüdü, direnmedim.
Saçlarımın kıvırcıklığı içinde öldüm ama uslanmadım.
Öldüm ama çok ölmedim.
Yalanlar söyledim.
İnandırıcılığı olmayan yalanlar.
Uçtum.
Dönüşü olmayan uçuşlar.
Çığlık attım.
İnatlaştım.
Keyiflendim.
Bir bakıma büyüdüm işte.
Aşk mı?
Orası muamma.
Hep olduğu gibi.
Dokunulmaz.
Fazla sorgulamayın!
..
''Ankara'dan bildiren bir Mörşılya''
Anlat sen de madem
YanıtlaSilTuğberk;
YanıtlaSilAnlatmak en sevdiğim, tamam.:)
ooo mörşşş :))
YanıtlaSilGüzel yazmışsınız, beğendim.
YanıtlaSilDeep:
YanıtlaSilAyak seslerini duyuyorum, ne tatlısın.
Elif Deniz;
Teşekkür ederim, elif :)
büyümek bazen ne bedeller ödetiyor insana..
YanıtlaSilçok hoş kalemin :)
Maviye iz süren;
YanıtlaSilHaklısın büyürken göremiyoruz, fark etmiyoruz ama ödetiyor :)
Teşekkür ederim, yazıyorum işte öyle..
Gecen güzelleşsin..
Tam 1 yıldır anlatmanı bekliyor olabilirim, emin değilim. (:
YanıtlaSil