1 Ağustos 2012 Çarşamba

üzgünüm!

Bir insana çok güvenip yanılmak kadar uçarı bir hal yok sanırım. Gerçekten pembe panjurlu hayallere benzeyen mutlu, güzel, ütopik bir dünyam var kendimce. Ama insanlar gereksiz tepkileriyle sadece hayat acımasız başlığı altında dikenliler. Çok yazık, çok üzgünüm..

Ama çok teşekkür ediyorum çünkü tüm bunları yaşadıkça, insanları inceledikçe daha çok büyüyorum. Bu zamana kadar pek pişman olmadım yaşadığım şeylerden. Bunu pişman olduğum için değil sadece böyle zamanlarda hayatta daha fazla kalıp 'insan' daha neler yapabilir görmek istiyorum.
.
İnsan dediğin çok arsız yahu!!
.
Kaçmak ne kadar yanlışsa ben o kadar kaçmam
Ama siz kaçın!
.
Sadece arada çok ağlarım ben
Çünkü ağlarım
Çünkü ağlamayı severim
Çünkü ağlamak beni doyurur
Çünkü ağladıkça büyürüm
Çünkü ağlamak hayata başka bir bakıştır sulu sulu
Çünkü ağlayınca gözlerin acır canın yanmış gibi olur
Çünkü ağlarken her şey daha bir nettir..
.
Sanırım konuşmayı sevdiğim için yazmayı daha çok seviyorum ama çok uzun zaamandır yazmadım. Kızgınım kendime, saçma sapan işlere vakit ayırıp burayı görmezden gelmek :(

Burası çok özel sadece ben varım. Kim ne der diye düşünmediğim, ağlamaya başlasam bunu normal karşılabilecek bi his burda olmak.
..
Bu şarkı hafifliğiyle çok içime girdi
Sen de dinle!


Üzgün olduğum bir konuda sayın insan'ın hayatımdan akıp gidişi..
Şişko göbeğinde uyumanın tadı çok başkayken, içimdeki cazibeli kadını sakladığım için üzgünüm bir de..
Bir de hayatıma kattığı renk, tat, ışık ve mide bulandırıcı öpüşler ve hisler için teşekkür :)

.
Sanırım yaz mevsimi hep böyle yaşanır.

yarımyamalak!