24 Şubat 2014 Pazartesi

Ankara'da bir gece yarısı.

Büyümek..
.
Bu kadar zor muydu?
.
Sevmedi bu saçmalığı, kimse sevmezdi ki zaten.
.
Birbirine iyi gelmeyen iki insan.
Daha fazla ne olabilirdi ki?
.
Bazen sevginin eminliği bile durdurur insanı.
Hem
yaralanmışken yol sise bürünür.
Can yanar, nefes kesilir.
.
Sis geçmez.
.
Çocuk değilsin ki artık!
.
Bazen bırakmak gerekirdi
.
O da bıraktı.
.
Bu sefer sorgulanmayı hak etmeyen bir son oldu.
.
Geçerdi nasılsa.
.
Dünya yıkılmıyordu ya!
.
Belki de yıkılırdı ama şimdi öylece yerindeydi işte.
.
Koşmak en iyisiydi, derin nefesler almak için tam zamanı.
.
Yeniden?
.
Belki biraz zor ama koşarsa sakinleşirdi ve mide bulantısıyla karışan baş ağrısını çöpe atardı.
.
Ama
.
Kalkmadı oturduğu kanepeden, koşmadı, derin bir nefes almadı, istemedi.
.
Şarkının sesini daha da açtı, sussun istemedi.
..
.
Not:
Geceye eşlik..
http://www.youtube.com/watch?v=SuC-11By4Sg

5 yorum:

  1. İsyan yolu güzeldir. Bi ara ben de ordan giderdim.
    bak: http://ates-olu-soguk-gunah.blogspot.com.tr

    YanıtlaSil
  2. heeey. gördün mü amaaaa kitabım çıktıııı :)

    YanıtlaSil
  3. evet gördüm tabi yarın ilk işim almak olucak :)
    ünlü mü oldun şimdi sen?

    YanıtlaSil
  4. yok yaw.
    :)
    "sade ve derin deep tone" yazımda anlattım iştee.:)

    YanıtlaSil