Ankara'da bir gece yarısı.

Büyümek..
.
Bu kadar zor muydu?
.
Sevmedi bu saçmalığı, kimse sevmezdi ki zaten.
.
Birbirine iyi gelmeyen iki insan.
Daha fazla ne olabilirdi ki?
.
Bazen sevginin eminliği bile durdurur insanı.
Hem
yaralanmışken yol sise bürünür.
Can yanar, nefes kesilir.
.
Sis geçmez.
.
Çocuk değilsin ki artık!
.
Bazen bırakmak gerekirdi
.
O da bıraktı.
.
Bu sefer sorgulanmayı hak etmeyen bir son oldu.
.
Geçerdi nasılsa.
.
Dünya yıkılmıyordu ya!
.
Belki de yıkılırdı ama şimdi öylece yerindeydi işte.
.
Koşmak en iyisiydi, derin nefesler almak için tam zamanı.
.
Yeniden?
.
Belki biraz zor ama koşarsa sakinleşirdi ve mide bulantısıyla karışan baş ağrısını çöpe atardı.
.
Ama
.
Kalkmadı oturduğu kanepeden, koşmadı, derin bir nefes almadı, istemedi.
.
Şarkının sesini daha da açtı, sussun istemedi.
..
.
Not:
Geceye eşlik..
http://www.youtube.com/watch?v=SuC-11By4Sg