sis,yürüyüş,ben,kedi,kurbağalar,yol,gölge,ev,dağ,anahtar,soba,odun, cızırtı.

Sobaya odun attım.
Cızırtıları duyunca oturdum.
Öncesi..

Akşam yürüyüşü..
Eve dönerken karanlığın erken çöküşüyle ilgili kendimle konuştum.
Koca bir taşa oturmuş benekli kendiyle akşam selamlaşması yaptık.
Tam ev yoluna dönerken önümde ilerleyen gölgeme kızıp, yolu uzattım sırf arkama geçsin diye.
Bunun mutluluğunu yaşarken yolu izledim.
Ne kadar da pürüzsüz görünüyor diye düşünürken aslında pürüzlü olduğunu gizledim kendimden.
Sokak lambalarının biri yanık, biri yanmıyordu.
Bu beni korkutmadı, ilerledim.
Yolum üç kurbağayla kesişti.
Onlara yol verdim ve topraklı yola geçtim.
Topraklı yol bizim evin yoluna girdiğinizin işaretidir.
Ne kadar tuhaf.
Anlattığım şey bendeki kadar net canlanmayacak sizde :(
Durdu teyzenin evini geçtikten sonra sağ tarafta hala yapımı tamamlanmamış bir inşaat  var ve sol tarafta yazın patlıcan, domates ekilen bir tarla.
Elli adım sonra kocaman bahçeli  bir ev, evim.
Kavak ağaçlarının dibinde ve kışın akan bir deresi var kenarında.
İlerledikçe ormana giriyorsunuz, sıra sıra dağlar karşılıyor sizi. Daha çok ilerlesen bir koyun ağılı da görürsün.
Ama ben bunları bildiğim için daha fazla ilerlemeden evin bahçe kapısından içeri girdim.
Gökyüzü sisli bugün, yoğun.
Bir an durup dağlara yakınlaşan bulutlara gülümsedim.
Gülümsediler, hissettim.
Cebimden anahtarımı çıkardım ve kapıyı ilk defa açarmış gibi heyecanlanmış numarası yaparak eve girişimi olay haline getirdim.
Evden çıkarken ışıkları açık bırakmak her zaman evde birilerinin olduğu hissini verir.
Gülümsedim.
Sobalı oda soğumuş, odunlar küle dönmüş.
Kapağını açtım ve birkaç odun attım.
Cızırtıları duyunca oturdum..